Янка Купала, Жняя

Жняя

Як сама царыца

У залатой кароне,

Йдзе яна ў вяночку

Паміж спелых гоняў.

З каласкоў вяночак –

Моладасці сведка –

На ёй зіхаціцца,

Як у садзе кветка.

На грудзях шчаслівых

Каптанок ружовы,

У руцэ сярпочак

Зублены, сталёвы.

Вецер абнімае

Стан яе дзявочы,

Сонца ёй цалуе

Шыю, твар і вочы.

Каласкі хінуцца

Перад ёй паклонна,

Дзівіцца ігруша

На мяжы зялёнай.

А яна – царыца –

Весела, шчасліва

Карануе песняй

Залатое жніва.

Смела йдзе у сонцы

Ўся сама – як сонца,

Гэта жнейка наша

Ў нашаей старонцы.